سیزدهمین روز ماه رجب را روز مرد نامیده اند، در این روز بزرگ مردی به دنیا قدم نهاد که گیتی مانندش را به خود ندیده و نخواهد دید و این ویژه بودنش او را در همان ابتدا با مام گرامیش مهمان بیت الله گرداند.
آری همو که اسوه مردانگی است و اصلا ‌گویی مرد را با نام علی تعریف باید کرد، بیراه نیست که پهلوانان و جوانمردان مان حتی در گود هم با ذکر یا علی قدم می گذارند.
همان علی که چون روز می شد کسی او را در کارزار جنگ، یارای مقابله نبود و زره اش پشت نداشت چرا که علی هیچ گاه عقب نشینی نمی کرد و آواز شجاعت نبردش لرزه بر اندام دشمنان می انداخت و چون شب می گشت در مناجات و اتصالش به معبود، چنان چشمانش از خشیت الهی لبریز اشک می شد و حتی بعضا از حال میرفت، که باورش سخت می نمود که او همان علی روز است.
حیدری که روزها مردانه بیل میزد و نخلستان بار می آورد و چاهِ آب حفر می کرد و البته بیشتر را هم انفاق کرده و خود اندکی بهره می برد و شب ها به خانه ایتام رفته و برای آنان پدری می کرد و آنها را بر دوشش سوار کرده و مرکب آنها می گشت.
بله مردانگی پیش او لنگ می اندازد و چه زیباست که روز مرد را با ولادت این بزرگ مرد تاریخ مقرون کرده اند، تا نشانه ای باشد برای مرد واقعی که البته شاگردان مرتضی علی از دیر باز در مسیر مولایشان قدم برداشتند و در همین زمان و در این دنیای نامرد صفتان اثبات کرده اند که هنوز هم مردان بزرگی می زیی اند. همان همت ها و باکری ها و چمران ها و صیاد ها و کاظمی ها و...حججی ها و سلیمانی ها و... و.
همان مردان روزگار که میدان را خالی نکردند و همیشه با اینکه فرمانده بودند، بجای اینکه بگویند بروید می گفتند بیایید، و چقدر فرق است بین این دو.
و این مردانگی به داشتن سبیل و صدای کلفت نیست چه اینکه بعضی ظاهرشان به مردان شبیه بود ولی در دوران دفاع مقدسی که ملت زیر تحریم و موشک و جنگ و... بود، اقلام ضروری مردم را احتکار کرده و با کمیاب شدنشان گرانتر می فروختند، و در همان زمان زنانی بودند بدون این ظواهر مردان اما مردانه هر میدانی را که نیاز بود پر میکردند، چه میدان پشت جبهه و چه میدان پرستاری و حتی بعضا تفنگ بدست گرفتن را تجربه کردند.
امروز نیز نبرد همان است و مردان و نامردان تکرار شده اند، آن سبیل در رفته هایی که ماسک و مواد ضدّ عفونی و حتی میوه هایی چون لیمو و زنجفیل را که نیاز امروز ملت گشته ظالمانه در انبارها نگه داشته اند تا بعد از نادر شدن با سود بیشتر بفروشند، قطعا هیچ بویی از مردانگی نبرده اند و بر خلاف آنها شیر زنانی هستند که از بیماران مبتلا به این ویروس منحوس مراقبت می کنند و با اینکه احتمال آلوده شدن و به خطر افتادن جانشان وجود دارد، باز می مانند و وظیفه خود را به نحو احسن به اکمال می رسانند.
آری این روزها پرستاران جنگ ویروسی، چه مرد و چه زن که اتفاقا ظاهرشان هم تفاوتی با هم ندارد، مردان واقعی میدان نبرد هستند و روز مرد را باید بیشتر از همه به این عزیزان تبریک گفت که مردانه میدان را رها نکرده اند.
بزرگ مردان روزتان مبارک!